Αγάπες και λουλούδια!
Περί έρωτος και άλλων… φαντασιώσεων ο λόγος λοιπόν. Είπα να προλάβω όλα αυτά τα «σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς» με χιλιάδες κόκκινες καρδούλες, σοκολατάκια, μπαλόνια και αφιερώσεις αιώνιας αγάπης και να πω δυο λογάκια από τη δική μου τη ματιά.
Εντάξει δεν λέω χαριτωμένα όλα αυτά και τα έχουμε κάνει όλοι σε νεότερες ηλικίες. Δεν είναι κακό να δείχνεις στον άλλον ότι εκτιμάς και αναζητάς την ύπαρξη και την αγάπη του, αλλά αυτό το μαζικό στα όρια του κιτς φαινομένου καταντάει αν όχι ενοχλητικό, τουλάχιστον βαρετά επαναλαμβανόμενο.
Όχι πείτε μου τι είναι πιο ωραίο; Να σας λένε ότι σας αγαπούν μια φορά το χρόνο μαζί με εκατομμύρια άλλους καψουρεμένους ή να σας δείχνουν πόσο σας θέλουν σε άσχετες στιγμές και με διάφορους τρόπους; Εγώ πάντως προτιμώ με διαφορά ετών φωτός το δεύτερο. Δεν θέλω να μου λένε ότι με αγαπούν συγκεκριμένα στις 14 Φεβρουαρίου. Δεν γιορτάζω κάτι τότε. Δεν έχω επέτειο γνωριμίας ή γάμου. Δεν είναι μια σημαντική ημερομηνία που θέλω να θυμάμαι. Δεν νιώθω μοναδική ρε αδελφέ πώς να το κάνουμε.
Όμως σεβαστό για όποιον το έχει ανάγκη. Καρδούλες; Καρδούλες! Γλυκάκια; Γλυκάκια! Όλα καλά. Όμως η αγάπη δεν μετριέται με αυτά. Δεν χορταίνει. Θέλει δουλειά και έργα. Η γλυκιά γεύση από τη σοκολάτα θα φύγει και αυτό που θα μείνει θα είναι το «είμαι εδώ για σένα, σε σκέφτομαι, σε νοιάζομαι και είσαι για μένα ό,τι πιο σημαντικό». Η καθημερινότητα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σε ένα ζευγάρι και όσο τα χρόνια περνούν το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να μένουν μαζί γιατί το θέλουν και οι δυο. Γιατί θέλουν να παλεύουν για ότι τους χωρίζει και να το βγάζουν στην άκρη και να μένει μόνο η δίψα για το μαζί.
Χρόνο με το χρόνο αυτή η μανιώδης ανάγκη να γίνουμε όλοι ένα και να αντιδράμε με τον ίδιο τρόπο μου προκαλεί δυσφορία και επειδή είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί να τα κρατάει μέσα του, ήθελα κάποια στιγμή να το κάνω και αφού μου δίνεται η δυνατότητα της ελευθερίας έκφρασης είπα να το βγάλω από μέσα μου. Να με συμπαθάτε όσοι δεν με συμερίζεστε, εγώ πάνως θα ευχηθώ σε όσους θα νιώσουν την ανάγκη να γιορτάσουν αυτή τη μέρα να το ευχαριστηθούν. Για εμάς τους… αντιδραστικούς που θέλουμε άλλα, εύχομαι η αγάπη να παραμονεύει σε κάθε γωνιά και να ξεπετάγεται και να μας ξαφνιάζει σε κάθε ευκαιρία!
Γιατί όλοι έχουμε ανάγκη να μας αγαπούν και να αγαπάμε κάθε μέρα και όχι μόνο μια φορά το χρόνο…