Επειδή όλα είναι θέμα αξιοπρέπειας
Το να έρχεσαι και να φεύγεις με αξιοπρέπεια είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν είναι χάρισμα είναι εξάσκηση. Ναι, εξάσκηση. Κανείς δεν γεννιέται με συγκεκριμένες συμπεριφορές, τις αποκτάει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Έτσι συμβαίνει και με το να φέρεται κανείς με αξιοπρέπεια όποτε καλείται να τη δείχνει. Δεν είναι εύκολο να παραδέχεσαι λάθη και να ζητάς συγνώμη. Δεν είναι καθόλου εύκολο να σε απορρίπτουν και εσύ να συνεχίζεις με χαμόγελο, κοιτάζοντας μπροστά. Όμως εκείνες οι στιγμές είναι που δείχνουν πόσο κάποιος έχει τη δύναμη να προσπεράσει, να ξεχάσει και να συνεχίσει χωρίς να πέσει χαμηλά.
Συνηθίζουμε να κρίνουμε, να επικρίνουμε, να κατακρίνουμε και να θεωρούμε εαυτούς αλάνθαστους. Είναι θέμα αμάθειας; Εγωισμού; Αδιαφορίας; Μπορεί και όλα μαζί ή και τίποτα από όλα αυτά. Είμαστε όμως τις περισσότερες φορές πρώτοι στο να το κάνουμε. Δεν σκεφτόμαστε πως τα λόγια και οι πράξεις μας θα μείνουν χαραγμένα στο μυαλό των άλλων. Πως μπορεί να πληγώσουν ανεπανόρθωτα. Κι όμως συμπεριφερόμαστε χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, θεωρώντας μάλιστα πως αυτό που κάνουμε είναι το σωστό ή είναι μαγκιά.
Αξιοπρεπής δεν είναι αυτός που ζει με το κεφάλι σκυφτό, κοιτάζοντας το πάτωμα. Που δεν εκφράζει άποψη. Που δεν εναντιώνεται και συναινεί. Είναι αυτός που ξέρει μέχρι που μπορεί να φτάσει χωρίς να προσβάλει, χωρίς να θίξει και χωρίς να παρακάμψει τον άλλον. Που θα δώσει το χέρι όταν χρειαστεί για να βοηθήσει χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα και χωρίς να πει την περίφημη έκφραση: «στα’ λεγα» ή «είδες που είχα δίκιο τελικά;». Γιατί δεν έχει πια νόημα όταν ο άλλος έχει πάρει ένα μάθημα ή έχει νιώσει ότι κάτι πήγε στραβά να του το χτυπάς κι από πάνω.
Είναι δύσκολο να μπορεί ο καθένας να αντιδρά πάντα με το σωστό τρόπο, τη σωστή στιγμή. Όμως όταν το συνειδητοποιεί είναι η στιγμή που η αξιοπρέπεια δίνει τη σωστή απάντηση. Η παραδοχή ενός λάθους είναι η αρχή που σε κάνει να δείχνεις έστω εκ των υστέρων πως δεν βάζεις πάνω από όλα τον εαυτό σου, πως διαθέτεις μια κρίση και μια αυτογνωσία και είσαι έτοιμος να παραδεχτείς με όμορφο τρόπο και ανθρώπινο, πως ήρθε η στιγμή να διορθώσεις.
Την αξιοπρέπεια λίγη θα την καταλάβουν και ακόμα λιγότερη θα την έχουν ως οδηγό στις πράξεις τους. Όμως είναι και αυτοί που θα έχουν τα μεγαλύτερα οφέλη. Γιατί στη ζωή πολλά πράγματα ανταποδίδονται και όχι από εκδίκηση, αλλά από το ότι οι κακές συμπεριφορές βρίσκουν το δάσκαλό τους. Όπως επίσης οι καλές ανταμείβονται, γεμίζοντας την ψυχή μας με απόθεμα αγάπης και δύναμης για να συνεχίζουμε να προχωράμε παρακάτω και πάντα με το κεφάλι ψηλά και τη συνείδηση ήσυχη. Γιατί στο τέλος αυτό που μένει και ξεχωρίζει τελικά είναι η αξιοπρέπεια του καθενός μας…