Οι μεγάλες προσδοκίες των γιορτών

Ένας ατελείωτος βομβαρδισμός χαράς και υψηλών προσδοκιών που αν δεν τις εκπληρώσεις, νιώθεις μια μιζέρια να σε κατακλύζει και αναρωτιέσαι αν έχεις κάνει τίποτα καλό στη ζωή σου.

Λατρεύω τα Χριστούγεννα αλλά όχι την υπερβολική ευτυχία που σώνει και καλά πηγάζει από όλη αυτή τη λάμψη. Μήπως αυτά μαρτυρούν τα πρώτα σημάδια εορταστικής κατάθλιψης και μιζέριας;

 

Όλη αυτή η υπερβολική και μεγάλη έκθεση του τι κάνουμε και πώς περνάμε τις γιορτές έχει πάρει μεγάλη έκταση τα τελευταία χρόνια. Όχι δεν ήταν έτσι έντονη πιο παλιά. Η χαρά και η επιλογή του πώς θα περάσει ο καθένας μας τις γιορτές ήταν πιο προσωπική, πιο εσωτερική. Όχι αποτυπωμένη και διατυμπανισμένη μέσα από σούπερ ουάου φωτογραφίες του πόσο γαμάτα περάσαμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.  Θα το πω πιο απλά. Μένεις σπίτι και δεν κάνεις τίποτα γιατί δεν έχεις παρέες, γιατί δεν έχεις όρεξη, γιατί δεν έχεις χρήματα, γιατί δεν έχεις κάποιον να σου κρατήσει το παιδί, για χίλιους δυο λόγους. Κάνεις λοιπόν ένα πέρασμα στα γνωστά σου σόσιαλ και αρχίζεις να βλέπεις τη μία μετά την άλλη δημοσίευση του πώς πέρασαν οι φίλοι σου (εικονικοί ως επί το πλείστον) αυτές τις μέρες και παθαίνεις την καταθλιψάρα σου. Κι εγώ; Τι έκανα εγώ; Πάλι μια από τα ίδια; Τα συνηθισμένα; Πού είναι όλη αυτή η μαγεία που από το πρωί ως το βράδυ μου γεμίζει το κεφάλι; Και κάπως έτσι αρχίζεις να νιώθεις πως οι γιορτές μάλλον δεν εξελίσσονται έτσι όπως εσυ τις περίμενες. Όλη αυτή η υπέρμετρη προσδοκία του να περάσεις εξωπραγματικά, φανταστικά, μοναδικά, σούπερ ντούπερ καταπληκτικά ήταν τελικά μια φούσκα. Χμ... και τώρα τι; Πάνε στράφι οι γιορτές; Αποφασίζεις ότι δεν ασχοληθείς ξανά με το... χόμπι αυτό; Κλείνεσαι σπίτι σου και αρχίζεις τη μίρλα; Ή απλά τα προσπερνάς όλα και κάνεις αυτό που γουστάρεις; Και τι είναι αυτό; Εσύ το αποφασίζεις. Θέλεις γκλαμουριά; Θέλεις απομόνωση; Θέλεις απλότητα; Δεν θέλεις να κάνεις απολύτως τίποτα; Όμως είσαι εσύ που αποφασίζεις. Κανείς άλλος. Κανένα χαζοσόσιαλ. Καμία επιτιδευμένη προσπάθεια υπερβολικής λάμψης και χαράς.

 

Τι σημαίνουν τελικά αυτές οι γιορτές για σένα; Μήπως αυτή θα έπρεπε να ήταν η βάση πάνω στην οποία θα έθετες πώς θέλεις να τις περάσεις και απλά να προσπερνούσες το τι κάνει ο καθένας; 
Τι θα πει Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά μέσα στον καθένα μας; Είναι κάτι σημαντικό ή κάτι που μας παρασύρει να το δούμε έτσι επειδή οι περισσότεροι το αντιμετωπίζουν ως κάτι σημαντικό; Όλα μα όλα είναι μέσα στο μυαλό μας τελικά και όσο πιο μπερδεμένοι είμαστε τόσο πιο δύσκολο είναι να δώσουμε ειλικρινείς απαντήσεις.

Ας επαναπροσδιορίσουμε λοιπόν ο καθένας μέσα μας τι σημαίνουν αυτές οι γιορτές για εμάς και ας πορευθούμε ανάλογα. Χωρίς να παρασυρόμαστε από το πώς τις βλέπει ο καθένας. Από το τι περιμένει ο καθένας.

Εκεί κρύβεται το μυστικό για να περνάμε όλοι καλά. Και έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε. Απλά συνήθως δεν θέλουμε να ξεβολευόμαστε και απλά μας αρέσει να γκρινιάζουμε και να τα ρίχνουμε σε τρίτους. Είτε αυτοί είναι άνθρωποι, είτε έθιμα, είτε καταστάσεις. Η επανάσταση ακόμα και σε τόσο κλισαρισμένες περιπτώσεις δεν γίνεται με αποτέλεσμα να μένουμε με απωθημένα και τις προσδοκίες μας προδομένες και πληγωμένες...

 

Ας κάνουμε λοιπόν το καλύτερο δώρο στον εαυτό μας που του το οφείλουμε περισσότερο από καθετί άλλο. Ας είμαστε ειλικρινείς. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε σωστά και να είμαστε πρώτα από όλα εμείς ευτυχισμένοι και μετά όλοι οι άλλοι γύρω μας. Καλες γιορτές λοιπόν έτσι όπως ο καθένας μας τις αντιλαμβάνεται, τις προσδοκά και θέλει να τις περάσει. Όλα τα άλλα όμορφες εικόνες που απλά θα πρέπει να προσπερνάμε και να χαμογελάμε με μια εσωτερική γαλήνη και αυτογνωσία...