Το… «φαινόμενο» του Survivor!
Καθόμουν κι αναρωτιόμουν πριν λίγες μέρες τι είναι αυτό που έχει καθηλώσει μια ολόκληρη Ελλάδα στον καναπέ της (γνωστή και αγαπημένη θέση άλλωστε τα τελευταία χρόνια) τις μέρες και ώρες που παίζει το Survivor. Από παιδιά μέχρι γιαγιάδες και παππούδες! Από το κορίτσι της διπλανής πόρτας μέχρι τον/την Χ σελέμπριτι. Και ως άλλος Κύρος γρανάζης άναψε το λαμπάκι της επιφοίτησης πάνω από το κεφάλι μου. Θα μου πείτε δεν ανακάλυψες και την Αμερική. Ε, όχι βέβαια αλλά ξαφνικά όλα ξεκαθάρισαν μπροστά μου. Μα φυσικά! Το Survivor είναι όλοι οι Έλληνες! Όλη η ελληνική νοοτροπία με τα αρνητικά και τα θετικά της.
Και ας μπω κατευθείαν στο νόημα. Τι βλέπουμε και παρακολουθούμε μετά μανίας εδώ και δυόμισι μήνες; Τους εαυτούς μας φυσικά! Το καλό και τίμιο παιδί που βοηθάει πάντα τους άλλους, τον διπλωμάτη που προσπαθεί να μην δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις σε κανένα, το λαμόγιο που λουφάρει και ζει παρασιτικά εις βάρος των άλλων, φροντίζοντας πρωτίστως να έχει εξασφαλίσει τη συμπάθεια και την ανεκτικότητα από τους άλλους, τη χαζοχαρούμενη γκομενίτσα που όλους τους αγκαλιάζει και τους φιλάει για την έχουν στα ώπα ώπα, την πονηρή και ύπουλη γκόμενα που κινείται με τρόπο ώστε να φέρει τα πράγματα με το μέρος της, τον ψευτόμαγκα και εξυπνάκια που δεν εχει τα κότσια να τα χώνει στα μούτρα των άλλων ή αν δει τα δύσκολα τα γυρνάει για να μην τις φάει και γενικά όλους τους χαρακτήρες που ζουν καθημερινά ανάμεσά μας.
Όταν λοιπόν αναγνωρίζεις χαρακτήρες που αντιπαθείς ή που γουστάρεις σε ένα τέτοιο παιχνίδι που ξετυλίγει μέσα από αντίξοες συνθήκες την προσωπικότητα του καθενός, αυτόματα γίνεσαι είτε υποστηρικτής είτε πολέμιός του. Και επειδή τα τελευταία χρόνια λόγω των δύσκολων καταστάσεων που ζούμε, όλοι λίγο πολλοί αναζητάμε τρόπους εκτόνωσης, αυτά τα τηλεπαιχνίδια χαρακτήρων μας δίνουν τελικά… τη λύτρωση να βγάλουμε από μέσα μας ότι μας καταπιέζει, μας εκνευρίζει, μας εντυπωσιάζει, μας κάνει προστατευτικούς. Με λίγα λόγια μας βγάζουν τον καλύτερο ή το χειρότερο εαυτό μας.
Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι η «μόδα» αυτών των παιχνιδιών όλο και φουντώνει. Τα περισσότερα βέβαια από αυτά έχουν προβληθεί στο παρελθόν, με λαμπρό παράδειγμα των πρόδρομο όλων αυτών, το περιβόητο Big Brother, όπου και εκεί καταθέσαμε περίτρανα τα διαπιστευτήριά μας για το πόσο εκφραστικοί είμαστε! Βέβαια τότε υπήρχε μια σημαντική διαφορά: η έλλειψη των Social Media. Τότε απλά μιλάγαμε μεταξύ μας και σχολιάζαμε. Τώρα όλοι μπροστά από οθόνες, τάμπλετ, κινητά ξεκατινιαζόμαστε με όλο μας το είναι και τα χώνουμε αβέρτα.
Είτε μας αρέσει λοιπόν είτε όχι, αυτό είναι το Survivor, Εμείς! Όλοι μας που ακόμα και αυτοί που το κράζουν τελικά μπορεί να είναι οι πιο κρυφοφανατικοί του. Όμως η κλειδαρότρυπα μέσα από την οποία λατρεύουμε να κοιτάμε είναι εκεί και εμείς έχουμε γουρλώσει τα μάτια και απολαμβάνουμε χωρίς φόβο να αποκαλυφθούμε, χρησιμοποιώντας πλαστά προφίλ για να βγάλουμε τα απωθημένα μας. Ταυτόχρονα όμως καταφέρνουμε και κάτι ακόμα, δυστυχώς πολύ θλιβερό… να αποβλακωνόμαστε ολοένα και περισσότερο και να μην αντιδράμε σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Τα πραγματικά τα ουσιαστικά. Αυτό θέλουμε να είμαστε; Αυτό είμαστε… τουλάχιστον προς το παρόν…