Όταν γεννιέται ένας άνθρωπος το πρώτο πράγμα μετά φυσικά από το να είναι υγιής είναι η ομοιότητά του με τους γονείς του. Σε εμφάνιση κυρίως γιατί ο χαρακτήρας ξεδιπλώνεται και εξελίσσεται σταδιακά. Σιγά σιγά περνώντας τα χρόνια αρχίζουν οι αντιστοιχίες και σε θέματα χαρακτήρα του στιλ «ίδιος η μάνα του» ή «μα όλα από τον πατέρα σου τα πήρες». Και συνήθως οι ομοιότητες των παιδιών με τους γονείς αναφέρονται σε αρνητικά χαρακτηριστικά που ενοχλούν τον άλλον γονιό π.χ. «αγύριστο κεφάλι σαν τη μάνα σου». Έχουμε πει όλοι κάποια στιγμή μια αντίστοιχη κουβέντα και πρώτη από όλους εγώ που πολλές φορές το κάνω βέβαια και σαν αστείο για να πειράξω.

Όμως αυτό που δεν θα ήθελα και θα το δουλεύω όσο περισσότερο μπορώ είναι να μην εγκλωβίσω το παιδί σε ένα δρόμο που θα ήθελα εγώ να ακολουθήσει ή που λόγω δικών μου απωθημένων για κάτι που δεν κατάφερα θέλω πάση θυσία να το περάσω σε εκείνο. Το θεωρώ πολύ άδικο δηλαδή ένας πετυχημένος γιατρός ή δικηγόρος ή οτιδήποτε άλλο να επιβάλει στο παιδί του να ακολουθήσει το δικό του επάγγελμα επειδή είναι καλό να «κληρονομήσει» τη στρωμένη του δουλειά. Μεγάλο λάθος να βάζει κανείς ένα παιδί σε αυτή τη διαδικασία, καταπιέζοντας πρώτα από όλα τον χαρακτήρα του και τις ικανότητές του. Και υπάρχουν πολλά παραδείγματα παιδιών που πιέστηκαν από τις οικογένειές τους για να ακολουθήσουν μια πορεία που δεν είχε καμία σχέση με τις επιθυμίες τους ή και τις δυνατότητές τους ακόμα και στο τέλος είτε επαναστάτησαν και άλλαξαν πορεία είτε παρέμειναν καταπιεσμένοι και δυστυχισμένοι ενήλικες.

Δεν λέω όλοι θέλουν για τα παιδιά τους το καλύτερο. Όμως τελικά το τι είναι καλό για έναν γονιό δεν συμβαδίζει πάντα με το τι είναι καλό, δημιουργικό και παραγωγικό για ένα παιδί που στο κάτω κάτω θα χρειαστεί να ζήσει με αυτό για την υπόλοιπη ζωή του. Γι’ αυτό είναι καλό οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους να δοκιμάζουν τις ικανότητές τους, να τους δίνουν την ελευθερία να επιλέγουν εκείνα τι τους ταιριάζει καλύτερα να ακολουθούν και πάντα δίπλα τους να τους υποστηρίζουν και να τους συμβουλεύουν με τρόπο χρήσιμο. Η καταπίεση δεν έφερε άλλωστε ποτέ καλά αποτέλεσμα σε κάθε είδους εφαρμογής της. Γιατί λοιπόν να μην συνεισφέρουμε στο να βγάζουμε στην κοινωνία ανθρώπους ευτυχισμένους και πλήρεις για τις επιλογές τους που θα αποδίδουν τα μέγιστα;