Όσα εκατομμύρια χρόνια κι αν περάσουν, οι σχέσεις ανδρών και γυναικών θα είναι μόνιμο θέμα συζήτησης σε γυναικοπαρέες, θέμα ανάλυσης σε περιοδικά και site ψυχολογίας και γενικά όπου σταθείς κι όπου βρεθείς. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως δεν αποτελεί ποτέ θέμα συζήτησης στους άνδρες. Και η απάντηση απλή. Όσο απλός και ο τρόπος σκέψης: Άνδρας βλέπει γυναίκα. Στοπ. Άνδρας γουστάρει γυναίκα. Στοπ. Άνδρας ρίξει γυναίκα. Στοπ. Άνδρας κατακτά γυναίκα. Στοπ. Και τελεία και παύλα. Όλα τα άλλα είναι η συνέχεια του γυναικείου μυαλού.

Πόσο κουραστικό όμως είναι να είσαι γυναίκα τελικά. Να σκέφτεσαι από το πρωί ως το βράδυ. Από το τι θα φορέσεις για να αρέσεις. Τι ύφος θα έχεις; Τι θα πεις. Πώς θα το πεις; Πότε θα το πεις; Και τι απάντηση θα πάρεις; Κι αν πει αυτό; Και αν πεις εκείνο; Και δέκα χιλιάδες ανασφάλειες. Και ένα εκατομμύριο σκέψεις να τσιτσιρίζουν το μυαλό σου σαν σαγανάκι και στο τέλος με μια ατάκα του να σε αφήνει να αναρωτιέσαι αν είναι ιδιοφυΐα, βαριέται τρελά ή απλά δεν σε γουστάρει;

Και από εκεί αρχίζουν τα δράματα! Γιατί το είπε αυτό; Τι εννοούσε; Μια μάχη δίνεται στο γυναικείο μυαλό και σχέδια υψηλής στρατηγικής οργανώνονται για να αντιμετωπίσουν το παράξενο πλάσμα που στέκεται απέναντί μας!

Ας το πάρουμε απόφαση. Οι άνδρες θα έχουν πάντα μόνο μία σκέψη. Μόνο μία απάντηση. Και τις περισσότερες φορές θα περιορίζεται σε ένα απλό Ναι ή Όχι. Ένα θέλω ή δεν θέλω. Ούτε μήπως ή ίσως. Απλές, σύντομες απαντήσεις. Έτσι λειτουργεί το ανδρικό μυαλό και γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολο να το συλλάβει το δικό μας «θα τρελαθώ – τι εννοεί- μήπως δεν έπρεπε – αν όμως» γυναικείο μυαλουδάκι.

Και όσες το έχουμε πάρει χαμπάρι ζούμε ευτυχισμένες. Όσες το ψάχνουμε, τρωγόμαστε όλη μέρα από μέσα μας και απέξω μας, δημιουργώντας και ένα μικρό χάος. Και επειδή ούτε εκείνοι αλλά ούτε κι εμείς αντέχουμε χωρίς αυτούς, ας αποδεχτούμε πως δεν σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο.

Είναι μια καλή αρχή που μπορούμε να έχουμε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Γιατί σίγουρα έρχονται και στιγμές που μπορεί και να παίζουμε σκηνές από τον «Πόλεμο των Ρόουζ», όμως επειδή δεν θέλουμε να τα τινάξουμε όλα στον αέρα παίρνουμε βαθιές ανάσες και προσπαθούμε να βρούμε εναλλακτικές.

Ο άντρας λέει «άσπρο» και δεν εννοεί τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Αν του πεις «τι άσπρο;», πάει τον μπλόκαρες και μετά ακολουθεί μια συζήτηση χάος!

Γι’  αυτό όσο και να εκνευριζόμαστε μόνο τη ζαχαρένια μας χαλάμε και γινόμαστε στο τέλος οι κακές. Χάνουμε το δίκιο μας και γινόμαστε γκρινιάρες και μετά βρίσκουν πάτημα να κάνουν και να λένε διάφορα. Οπότε για άλλη μια φορά έχουν καταφέρει να βγαίνουν εκείνοι κερδισμένοι.

Ε, λοιπόν δεν πρέπει να τους δίνουμε αυτή την ευχαρίστηση! Ταρζάν εσύ; Τζέιν εγώ κύριε, ουγκ!