Πάντα αναρωτιόμουν γιατί πρέπει εμείς οι γυναίκες να ζοριζόμαστε σε διάφορα πράγματα. Να νιώθουμε άβολα, περίεργα, να βλέπουμε το σώμα μας να αλλάζει, να πονάμε. Το θεωρούσα άδικο και η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχω βρει καλή απάντηση. Και μην μου πείτε επειδή εμείς είμαστε οι «εκλεκτές που φέρνουμε τη ζωή». Γιατί δηλαδή θα έπρεπε να νιώθουμε μόνο εμείς έτσι και να μην μοιραζόμαστε αυτή τη διαδικασία με το άλλο φύλο; Ίσως σε μικρότερο βαθμό, αλλά έτσι θα μπορούσαν και οι άνδρες να κατανοήσουν πολύ περισσότερο τις ψυχολογικές μεταπτώσεις ή τη σωματική κούραση ή και τον πόνο που βιώνουμε από τη στιγμή που μπαίνουμε στην αναπαραγωγική φάση μέσω της έμμηνου ρήσης.

Μπορεί να ακούγομαι λίγο... περίεργη συζητώντας για αυτά τα θέματα, αλλά σίγουρα θα έχει συμβεί σε όλες μας κάποιες φορές ο σύντροφός μας όχι μόνο να μην μπορεί να μας καταλάβει γιατί μπορεί να έχουμε νεύρα ή κακή διάθεση, αλλά μπορεί να ενοχλείται κιόλας επειδή αισθανόμαστε έτσι. Λες και εμένα μου αρέσει κάθε μήνα η διάθεση να ανεβοκατεβαίνει ρετιρέ-υπόγειο!

Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να ένιωθαν και οι άνδρες πώς είναι όταν μια γυναίκα βιώνει τις αλλαγές στη διάθεση και στο σώμα της, όταν πρόκειται να αδιαθετήσει αλλά και τον πόνο που νιώθουν αρκετές τις πρώτες ημέρες του κύκλου τους.

Δεν μου αρέσει καθόλου που χάριν αστείου το άλλο φύλο λέει «όταν η γυναίκα είναι στις μέρες της μην την πλησιάζεις». Ε, λοιπόν αν καταλάβαιναν πόσο έξω από τα νερά μας είμαστε κάθε μήνα για κάμποσες ημέρες θα μας φέρονταν με κατανόηση αντί να μας αντιμετώπιζαν σαν κάποιο είδος εξωγήινης μορφής που κατέλαβε τον πλανήτη!

Το ίδιο συμβαίνει και κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης. Είμαστε εκνευρισμένες; Ευσυγκίνητες; Αγχωμένες; Κουρασμένες; Ζεσταινόμαστε ή κρυώνουμε; Έχουμε λιγούρες; «Κράτα αποστάσεις γιατί ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί ή να αρχίσει πάλι να λέει διάφορα» σκέφτεται ένας άνδρας. Ουφ! τι τραβάμε και δεν μπορεί κανείς εκτός από εμάς τις ίδιες να το καταλάβει.

Τι θα μπορούσε λοιπόν να γίνει; Δεν έχω απάντηση. Σίγουρα ποτέ κανένας άνδρας δεν θα μπορέσει να βιώσει όλα αυτά που νιώθει μια γυναίκα όταν βρίσκεται σε αυτές τις ημέρες ή όταν ετοιμάζεται ψυχικά και σωματικά να φέρει μια νέα ζωή. Αυτό που θα συμβούλευα όμως όλους τους κυρίους θα ήταν να δείχνουν περισσότερη κατανόηση και να είναι πιο υποστηρικτικοί. Ναι, δεν θα έκανε κακό αν μας κρατούσαν για λίγο αγκαλιά ή αν μας έπιαναν το χέρι και κάθονταν δίπλα μας. Να νιώσουμε κι εμείς πως έχουμε κάποιον που μας σκέφτεται και παρόλο που δεν βιώνει το ίδιο με εμάς, προσπαθεί με τον τρόπο του να μας δείξει πως όλα θα πάνε σύντομα καλύτερα.

Δεν είμαστε καλές αγαπητοί μου κύριοι μόνο όταν είμαστε διασκεδαστικές, τρυφερές και σέξι. Υπάρχουν και αυτές οι ημέρες του μήνα που ναι μπορεί να μην ξέρουμε τι μας φταίει, ναι. Μην φοβάστε όμως δεν πρόκειται να μεταλλαχτούμε σε απόκοσμα πλάσματα με δέκα κεφάλια και οχτώ χέρια και να κυνηγάμε να σας καταβροχθήσουμε! Θα θέλαμε να σταθείτε πλάι μας, έτσι απλά χωρίς πολλές κουβέντες, και αυτό θα ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσατε να κάνετε.

Σκεφτείτε το λίγο…