Θα περίμενε κανείς πως στα δύσκολα το περίφημο «η ισχύς εν τη ενώσει» θα κατάφερνε να ενώσει πραγματικά και να φέρει πιο κοντά έναν λαό που δοκιμάζεται σκληρά τα τελευταία χρόνια. Μήπως όμως τελικά στις δυσκολίες φαίνεται και ο πραγματικός μας χαρακτήρας; Αυτός που επιμελώς κρύβουμε όταν όλα πάνε καλά και χαμογελάμε και περνάμε ωραία και δεν μας νοιάζει τίποτα, γιατί απλά δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Και όταν τα δύσκολα μας χτυπήσουν την πόρτα τότε βγάζουμε προς τα έξω τον χειρότερό μας εαυτό.

Αυτόν που όταν μιζεριάζει θέλει να παρασύρει και τον διπλανό του. Πού θα σχολιάσει τα χειρότερα πίσω από την πλάτη του. Που δεν τον νοιάζει τι μπορεί να συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες. Που είναι έτοιμος να αρπαχτεί απλά για ικανοποιήσει το εγώ του, αυτό που λέμε δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του.

Θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα αυτής κατάστασης που επικρατεί και αντί να μειώνεται αντιθέτως εντείνεται. Διαβάζω σχόλια ανθρώπων που σχολιάζουν αναρτήσεις σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιούμε όλοι καθημερινά και πραγματικά σοκάρομαι με τη χυδαιότητα, την κακία και τον εξευτελισμό που επικρατεί. Είναι άνθρωποι που βγάζουν το άχτι τους λες και η είδηση που  διαβάζουν τους προσβάλει προσωπικά. Και μετά αρχίζουν να βρίζονται και μεταξύ τους. Άγνωστοι τώρα λέμε.

Άλλο παράδειγμα ο σεβασμός που δείχνουμε σε διάφορες καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να πάρουμε τη θέση άλλου σε ουρές ή στο να παρκάρουμε σε θέσεις που προορίζονται για οικογένειες ή για Α.μ.Ε.Α. Το να παρκάρουμε χαλαρά έξω από γκαραζόπορτες με αλάρμ βεβαίως βεβαίως, αλλά που μπορεί και να μας πάρει κανένα μισάωρο μέχρι να επιστρέψουμε από τη «δύο λεπτών» δουλίτσα μας!

Αυτά τα μικρά καθημερινά είναι που δείχνουν και το ήθος κάποιου και όχι τα δήθεν φαίνεσθαι. Αυτά για να είμαστε οι καλοί και φιλάνθρωποι συμμετέχουμε σε εράνους για ευπαθή κοινωνικές ομάδες. Πολύ σεβαστό, σημαντικό και άξιο αυτό, αλλά αν είναι να «στολίζουμε» και τον διπλανό μας που τόλμησε να έχει διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων από εμάς, μαύρο φίδι που τον έφαγε!!!

Γι’ αυτό καλό είναι ο καθένας μας να προσέχει περισσότερο όταν περνάει το κατώφλι της πόρτας του και να μην ξεχνάει πίσω του τους τρόπους και την ευγένεια. Στο κάτω κάτω μόνο καλό μας κάνει να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον.