Αγάπη μου χρειάζομαι τη βοήθειά σου!

Επειδή δεν μπορούμε να είμαστε όλοι καλοί σε όλα και τέλος πάντων υπάρχουν και φορές που δεν υπάρχει και ο χρόνος να τα προλάβουμε όλα, έρχεται η στιγμή που χρειαζόμαστε τη βοήθεια από το έτερον μας ήμισυ. Είναι γνωστό πως όπως και σε άλλα πράγματα έτσι και εδώ τα δύο φύλα έχουν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης του θέματος. Ας πάρουμε όμως με σειρά ευγενείας και ας δούμε πρώτα τις κυρίες.

Μια γυναίκα ακούγοντας τον σύντροφό της να της ζητάει βοήθεια το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να πάει κατευθείαν στην… πηγή του προβλήματος. Δεν ξέρω αν είναι η φύση της γυναίκας στο να ανταποκρίνεται άμεσα στο κάλεσμα για βοήθεια ή απλά έτσι το έχουν περάσει εδώ και χιλιάδες χρόνια στον εγκέφαλο των γυναικών ότι πρέπει να βοηθούν, πάντως η ανταπόκριση είναι αυτόματη.

Το επόμενο βήμα είναι να μάθει πού μπορεί να φανεί χρήσιμη και εφόσον δει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα θα στρωθεί αμέσως στη δουλειά. Ο χρόνος που θα της πάρει για να ολοκληρώσει αυτό που της ανατέθηκε ποικίλει από το βαθμό δυσκολίας. Συνήθως όμως δεν παίρνει πολύ. Αν δείξει υπερβολική προθυμία το πιο σίγουρο είναι πως θα της δοθεί και δεύτερο μπορεί και τρίτο θέμα προς επίλυση- διεκπεραίωση.

Πάμε τώρα να δούμε από τη μεριά των ανδρών. Στο κάλεσμα της συντρόφου του ο άνδρας μάλλον δεν θα δώσει προσοχή σε πρώτη φάση. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι μπορεί να είναι αφοσιωμένος σε κάτι που κάνει ή διαβάζει ή παρακολουθεί. Στο δεύτερο κάλεσμα θα ρωτήσει, χωρίς όμως να μετακινηθεί ούτε πόντο, περί τίνος πρόκειται. Όταν λάβει την απάντηση, θα του πάρει λίγα λεπτά να σκεφτεί για να αποφασίσει αν μπορεί τελικά να το κάνει. Σε περίπτωση που δεν θέλει ή δεν μπορεί θα βρει μια κλασική δικαιολογία του στιλ «θα το κάνω αργότερα».

Αν τελικά πιστεύει και θέλει να μπει στη διαδικασία να κάνει τη δουλειά που του ζητήθηκε θα πάρει το χρόνο του, θα… οργανώσει σχέδιο δράσης, θα του πάρει αρκετό χρόνο και όταν τελειώσει θα περάσει το υπόλοιπο της ημέρας του κατάκοπος, προσπαθώντας να συνέλθει. Πρωτίστως όμως δεν θα ξεχάσει να εκθειάσει τις ικανότητές του και θα απαιτήσει με τον τρόπο του αναγνώριση για το… επίτευγμά του.

Νομίζω πως τα παραδείγματα που φέρνει κανείς στο μυαλό του όταν διαβάζει τις παραπάνω γραμμές είναι πολλά και κάποιες φορές μας φέρνουν ένα χαμόγελο όταν τα σκεφτόμαστε. Όμως το θέμα είναι πως ακόμα και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις η διαφορετικότητα των δύο φύλων αντανακλάται και είναι εμφανή. Και ο λόγος που επιμένω στο να δείχνω αυτή τη διαφορετικότητα είναι πρώτα για να το εμπεδώσω κι εγώ η ίδια και δεύτερον για να δείξω πως δεν συμβαίνει μόνο σε έναν αλλά σε όλους.

Είμαστε και θα είμαστε πάντα η καλύτερη ομάδα -άνδρες και γυναίκες εννοώ- όταν λειτουργούμε μαζί. Όμως οι διαφορές μας θα παραμένουν έτσι όσα χρόνια κι αν περάσουν, γιατί απλά λειτουργούμε, σκεφτόμαστε και εκφραζόμαστε διαφορετικά. Και αυτό είναι ταυτόχρονα μαγικό αλλά και δύσκολο. Είναι κάτι που μαθαίνουμε να ζούμε μαζί του και παράλληλα ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι καλύτερο για μια αρμονική συνύπαρξη. Γιατί είναι ωραίο να προσπαθείς να καταλάβεις και να διορθώνεις. Η κατανόηση και η προσπάθεια γεφυρώνει τις διαφορές και ενώνει τις καρδιές!