Ένα διαφορετικό γράμμα στον Άγιο Βασίλη
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Χρόνια τώρα ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα, αλλά δεν το έπαιρνα απόφαση. Βλέπεις από τη μια δεν ήξερα πώς θα σου φαίνονταν όλα αυτά που θα διάβαζες, από την άλλη ντρεπόμουν και λίγο. Ξέρεις τώρα, ένας ενήλικας να πιστεύει σε αυτόν τον Άγιο που με ένα μαγικό τρόπο καταφέρνει σε μια βραδιά να μοιράσει δώρα σε όλα τα παιδιά. Ε, δεν είναι και το πιο πιστευτό! Όμως εγώ συνεχίζω να πιστεύω σε σένα καλέ μου παππούλη. Πιστεύω σε όλη αυτή τη μαγεία που μπορεί να φέρει αγάπη, πίστη και ελπίδα. Γιατί όλα αυτά τα χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Ο κόσμος μεγαλώνοντας αρχίζει να αλλάζει στα μάτια ενός παιδιού. Κι από όμορφος και αγγελικά πλασμένος αρχίζει να γίνεται πιο σκοτεινός. Πιο τρομαχτικός. Πιο ανασφαλής. Και κάπως έτσι η μαγεία χάνεται σιγά σιγά και αυτό είναι το πιο λυπηρό. Να σταματήσεις να πιστεύεις σε κάτι πιο δυνατό από εσένα. Να σταματήσεις να πιστεύεις πως μπορείς με μια ευχή σου να αλλάξεις τα πράγματα. Να κάνεις τον κόσμο καλύτερο.
Άγιε μου Βασίλη φαντάζομαι πως παρακολουθείς τι συμβαίνει γύρω μας. Πόσος πόνος, πόση κακία, πόση απληστία, πόσος εγωισμός υπάρχει που κάνουν τον κόσμο να αποτραβιέται. Να φοβάται να διεκδικήσει. Να βοηθήσει, να χαρίσει αγάπη, να απλώσει το χέρι του να τραβήξει ψηλά αυτόν έπεσε. Μόνοι μας ο καθένας στο δικό του σκοτεινό δωμάτιο να παλεύει με τους φόβους του. Όχι αγαπημένε Άγιε, δεν είμαι υπερβολική. Μπορεί να συναντάς χαμογελαστά πρόσωπα αλλά πίσω από αυτά τα χαμόγελα κρύβονται πολλά άλλα μελαγχολικά συναισθήματα.
Γι’ αυτό καλέ μου παππούλη, αυτό που θα σου ζητήσω επιτέλους είναι με τη μαγική σου ικανότητα να φέρεις πίσω στον κόσμο αυτό που του λείπει περισσότερο από όλα. Την ελπίδα πως όλα μπορούν να πάνε καλύτερα. Να φέρεις πάλι την αγάπη για τον συνάνθρωπο και τη συμπόνια για τον διπλανό μας. Την πίστη πως αν κάτι θελήσουμε με προσπάθεια στο τέλος θα τα καταφέρουμε. Έχουμε χάσει το δρόμο μας γιατί προχωράμε σε μονοπάτια χωρίς φως και αυτό μας κάνει να φοβόμαστε και να αγριεύουμε.
Ξέρω πως δεν είναι εύκολο αυτό που σου ζητάω, όμως ξέρω πως όταν θα πετάξεις και πάλι πάνω από τις σκεπές μας για να φέρεις τα δωράκια στα παιδιά μας, μπορείς να μας στείλεις όλη αυτή τη θετική ενέργεια και την αγάπη που έχεις. Κι όταν το πρωί ξυπνήσουμε και τα μικρά τρέξουν με λαχτάρα στο δέντρο για να ανοίξουν τα δώρα τους, εμείς θα νιώσουμε ένα συναίσθημα γαλήνης και την αγάπη να πλημμυρίζει στην καρδιά μας. Θα σηκώσουμε τα μάτια ψηλά και κοιτάζοντας τον ουρανό θα υποσχεθούμε πως αυτή τη χρονιά θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε όλα αυτά που μας κάνουν να απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον.
Καλό ταξίδι καλέ μου Άγιε Βασίλη και χαιρετίσματα στον μικρούλη Ρούντολφ. Η φωτεινή μυτούλα του ας ζεστάνει τις παγωμένες καρδιές και να γεμίζει με φως τις ψυχές μας.
Με αγάπη,
Ένα παιδί που συνεχίζει να πιστεύει στο θαύμα των Χριστουγέννων