Δεν ήξερες, δεν ρώταγες κι αν ρώταγες θα μάθαινες;

Ε; Μα είμαστε σοβαροί τώρα; Στα παραμύθια θα το ρίξουμε το φταίξιμο; Χμ... Έχετε δίκιο. Πάμε πάλι: Αγαπημένη μου οικογένεια και περίγυρε. Θειάδες, θείοι, φίλοι και γνωστοί κ.λπ. Εσείς που με τόση αγάπη θελήσατε να μας αποκαταστήσετε για να μην μείνουμε στο ράφι, αγόρια και κορίτσια, μας είπατε ποτέ όλη την αλήθεια; Ποια αλήθεια; Εκείνη που ο πρίγκηπας έγινε πάλι βάτραχος. Η άμαξα έμεινε για πάντα κολοκύθα. Η γριά μάγισσα τελικά κατάφερε να νικήσει το καλό και σκόρπισε πάνω από το κεφάλι μας ένα σωρό ευθύνες και υποχρεώσεις για το υπόλοιπο της ζωής μας.

 

Τι εννοείτε σε τι πράγμα αναφέρομαι. Στο "ο προορισμός του ανθρώπου είναι να κάνει οικογένεια". Μάλιστα! Αυτό το μέγα στερεότυπο, το κλισέ που οδήγησε πολύ κόσμο σε λάθος επιλογές. Που βασίστηκε στο θα ζήσουμε καλά και έφαγε τα μούτρα του γιατί στην πραγματικότητα δεν ήταν έτοιμος να το κάνει, όμως αυτή ήταν η ρημάδα κάταληξη του κάθε ανθρώπου. Και βρέθηκε τελικά σε ένα γάμο δυστυχής, με ανεκπλήρωτα όνειρα και θέλω, εγκλωβισμένος καταπιεσμένος και με έντονο το αίσθημα της αποτυχίας. 

Μας είπατε ποτέ πως όλο αυτό το όμορφο περιτύλιγμα κρύβει πολλές όχι εκπλήξεις αλλά βαρύ φορτίο;

 

Ε, λοιπόν το "έγκλημα" ήταν και παραμένει οργανωμένο. Γιατί όπως την πατήσατε κι εσείς έτσι θέλατε να συνεχίσουν και οι επόμενοι. Γιατί να υπάρχει η δυνατότητα επιλογής και ελεύθερης βούλησης; Όοοχι! Πλύση εγκεφάλου ανηελώς περί οικογένειας και όλων όσων συνεπάγεται αυτό.

 

Μα... δεν έχει μα! έλα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε. Βρε δεν ήθελε ο κακομοίρης. Όχι, θα την πάρεις του έλεγαν οι γύρω του. Τι να κάμει και ο έρμος την πήρε και την έφαγε στη μάπα. Κι έβλεπε το βαρκούλα με τα όνειρά και τις προσδοκίες του να ξεμακραίνει από το λιμάνι, ενω εκείνος ήταν βιδωμένος στο λιμάνι χωρίς να μπορεί να κουνηθεί. το κάνατε εικόνα; Ε, κάπως έτσι νιώθει κανείς όταν ακολούθησε όλα τα παραπάνω, αλλά το συνειδητοποίησε αργά.

 

Και μην ακούσω το επίσης κλισαρισμένο μεγάλοι άνθρωποι είμαστε δεν μας έβαλε κανείς το μαχαίρι στο λαιμό. Βεβαίως και μας το έβαλαν και μάλιστα από πολύ νωρίς. Η γαλούχηση του πρέπει μεγαλώνοντας να κάνουμε οικογένεια και παιδιά τι είναι; Πλύση εγκεφάλου!

Κοιτάξτε τριγύρω όχι μακριά τις παρέες σας τους φίλους σας και με το χέρι στην καρδιά πείτε πόσοι από αυτούς έχουν ευτυχισμένους γάμους; Πόσοι από αυτούς είναι ο εαυτός τους. Πόσοι από αυτούς ζουν τη ζωή που επέλεξαν και το γουστάρουν; Εξ ου και τα τόσα πλέον διαζύγια! Ξυπνήσαν οι σκλάβοι Αντωνάκη!

Αν άφηναν στην κρίση, πράγματικά όμως, του καθενός να επιλέξει αν θα έμπαινε στη διαδικασία να παντρευτεί, τα ποσοστά θα ήταν θεαματικά αρνητικά. Τι εννοεί ο ποιητής; Πολύ απλά πολλοί λίγοι θα το επέλεγαν συνειδητά.

 

Πού θέλω να καταλήξω μετά από όλα αυτά; Στο εξής απλό: Ο προορισμός του ανθρώπου είναι αυτός που θα πρέπει να επιλέγει ο καθένας ελεύθερος. Χωρίς τα πρέπει των άλλων. Χωρίς φοβο. Μόνο με πάθος για ζωή! Τη ζωή που ο καθένας θα επιλέξει να ζήσει. Μόνος; Μόνος. Με παρέα; Με παρέα! Με παιδιά; Με σκυλιά; Ταξιδεύοντας; Δουλεύοντας; ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ! Αρκεί να είναι η καθαρή, δική του ρημαδοεπιλογή. 

Δεν περιγράφω άλλο! Το νόημα εκφράστηκε και ο νοών νοείτω. Εις το επανιδείν...