Να κυνηγήσεις τ΄ όνειρο…
Αυτό που έχεις μέσα σου. Που θέλεις να το μοιραστείς αλλά φοβάσαι να τ’ ομολογήσεις μήπως και σε κοροϊδέψουν, σε αποπάρουν και σου το στερήσουν. Όμως αυτό το όνειρο θέλεις να το ζήσεις ρε γαμώτο.
Οι άνθρωποι έχουν την τάση όταν δεν γνωρίζουν να φοβούνται. Γίνονται αμυντικοί απέναντι σε άλλους που μοιάζουν πιο ονειροπόλοι. Έλα τώρα με τι προσόντα; Ή μα καλά το σκέφτηκες καλά; Δεν υπάρχει περίπτωση! Ο δικός τους φόβος είναι το φρένο στα δικά σου όνειρα. Όνειρα που κάποιοι όμως τόλμησαν και τα κατάφεραν. Πίστεψαν στο αδύνατο. Στο τρελό. Στο «υπάρχει περίπτωση». Κι όμως το έκαναν πραγματικότητα.
Οι καιροί που διανύουμε μας έκαναν πιο εσωστρεφείς. Πιο ανασφαλείς. Πιο δειλούς. Πιο καχύποπτους. Κι όταν βλέπουμε κάποιον που θέλει να τολμήσει μας πιάνει μια έντονη επιθυμία να τον φρενάρουμε. Επ, πού πας εσύ τώρα; Μην παρεκκλίνεις από την καθημερινότητά σου. Από την ρουτίνα σου. Τα δεδομένα σου. Μείνε προσηλωμένος σε αυτά που ξέρεις. Μην τολμήσεις το διαφορετικό.
Ο φόβος της αποτυχίας πέφτει σαν μαύρο σύννεφο πάνω από τις σκέψεις. Ένα μαύρο, καταθλιπτικό πέπλο. Όχι δεν θα τα καταφέρεις. Δεν γίνεται. Όχι μη το κάνεις. Θα πάνε όλα στραβά. Θα χάσεις κι αυτά που έχεις. Όχι! Μη! Ξέχνα το!
Μα γιατί αναρωτιέσαι; Το θέλω! Το πιστεύω! Θέλω να το προσπαθήσω λες από μέσα σου. Κι ύστερα αποσύρεσαι πάλι στη γωνία. Φοβισμένος, απογοητευμένος. Ναι έχουν δίκιο λες. Δεν θα τα καταφέρω. Τι πάω να κάνω τώρα; Δεν είναι εποχές για αλλαγές. Για να τολμήσω και να ρισκάρω….
Όμως αυτές είναι οι απόψεις άλλων. Είναι φόβοι άλλων. Όχι δικοί σου. Εσύ μέσα σου διψάς για αυτό που πιστεύεις. Που θέλεις να τολμήσεις. Καιρό τώρα στριφογυρνάει σαν ένα μωρό που θέλει να γεννηθεί. Να ξεπεταχτεί. Να βγει στον κόσμο και να σταθεί στα πόδια του.
Έρχεται τελικά μια στιγμή που δεν αντέχεις άλλο. Που οι επιθυμίες σου μοιάζουν με την παλίρροια. Έτοιμες να σε ταξιδέψουν. Να σε παρασύρουν εκεί που επιθυμείς. Στο όνειρο. Και τότε παίρνεις μια βαθιά ανάσα… και βουτάς… και κολυμπάς… στιγμές στιγμές νιώθεις πως δεν θα τα καταφέρεις. Κουράζεσαι και θες να ξαποστάσεις μα δεν γίνεται να κάνεις πίσω τώρα. Ξεμακραίνεις από τη σιγουριά και πλησιάζεις ολοένα προς το άγνωστο. Αυτό που θέλεις να κατακτήσεις. Βγαίνεις κουρασμένος στη στεριά. Στη νέα γη. Κοιτάζεις τριγύρω σαν χαμένος. Δειλά δειλά κάνεις τα πρώτα βήματα. Και τότε βλέπεις λίγο πιο μακριά πως ότι προσπάθησες δεν πήγε χαμένο. Είναι εκεί και σε περιμένει να το ζήσεις. Δεν ξέρεις την κατάληξη, αλλά ξέρεις ότι θέλεις τόσο να γίνεις ένα με αυτό. Χαμογελάς… αρχίζεις να επιταχύνεις και πλησιάζεις όλο και πιο κοντά. Το όνειρό σου είναι εκεί και σου χαμογελά κι αυτό. Ήρθε ο καιρός να συναντηθείτε επιτέλους!