Να σε νιώθω κοντά μου
Παρότι δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο πιο παρατηρητικός άνθρωπος που υπάρχει, παρόλα αυτά χαζεύω κάποιες στιγμές ζευγάρια και προσπαθώ να καταλάβω πώς μπορεί να είναι οι σχέση τους. Είναι φρέσκο ζευγάρι, έχουν οικειότητα, είναι ερωτευμένοι, είναι πολλά χρόνια μαζί; Και άλλα τέτοια. Και σκέφτομαι πώς μπορεί να είναι στις πιο προσωπικές τους στιγμές και μην πάει ο νους στο πονηρό. Απλά σκέφτομαι αν περνούν χρόνο μαζί με το να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και να ακουμπάει ο ένας τον άλλο. Αν κάθονται δηλαδή παρέα στον καναπέ και συζητούν για τη μέρα τους. Όμως όχι έτσι ξερά και τυπικά. Αλλά αγκαλιασμένοι. Να μπλέκουν τα δάχτυλά τους, να κοιτάζονται τρυφερά.
Πιστεύω πως η σωματική επαφή, εκτός του ότι απελευθερώνει ορμόνες ευτυχίας, είναι ο καλύτερος τρόπος να νιώθει ο ένας τον άλλον σαν κάτι πολύ δικό του. Και όχι απλά είμαστε τυπικά ένα ζευγάρι που υποτίθεται πως νοιαζόμαστε, αλλά να το νιώθουμε στο πετσί μας. Το χάδι, η αγκαλιά έχουν κάτι μαγικό που σε κάνει να ξεχνάς ακόμα και κάτι άσχημο που μπορεί να έχει συμβεί μεταξύ σας. Απαλύνει τους φόβους, τον πόνο, την ανασφάλεια και σε φέρνει πραγματικά κοντά στον άλλον.
Πόσο όμορφη είναι η εικόνα ενός ζευγαριού μεγάλης ηλικίας που περπατά πιασμένο χέρι χέρι ή που κάθεται σε ένα παγκάκι και ο κύριος αγκαλιάζει με το χέρι του τους ώμους της κυρίας. Όλοι εκείνη τη στιγμή ευχόμαστε να ζήσουμε το ίδιο. Μέχρι τα βαθιά γεράματα να νιώθουμε αυτή τη ζεστασιά που εκτός από την ψυχή μας θα κυριεύει και το κορμί μας.
Ας μην γελιόμαστε η ανθρώπινη επαφή και πολύ περισσότερη η συντροφική είναι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε καθημερινά ο ένας στον άλλον. Έστω για λίγο. Μια μικρή αγκαλιά. Ένα χάδι στην πλάτη. Εκείνη τη στιγμή είναι σαν να λες «είμαι εδώ και νοιάζομαι. Είμαι ο άνθρωπός σου και εσύ ο δικός μου. Θέλω να μοιράζεσαι ότι σε απασχολεί».
Μακάρι τα περισσότερα ζευγάρια να λειτουργούσαν έτσι. Ο χρόνος δυστυχώς τις περισσότερες φορές λειτουργεί σαν γόμα και σβήνει και τα άσχημα αλλά και τα καλά. Αυτά που μας έφεραν κοντά και μας ένωσαν. Ξεχνάμε πόσο όμορφα νιώθαμε στην αρχή της σχέσης μας. Πώς περιμέναμε με ανυπομονησία να συναντήσουμε ο ένας τον άλλον και να χωθούμε στην αγκαλιά του. Η καθημερινή επαφή μας κάνει να θεωρούμε δεδομένα πολλές φορές όλα αυτά και ασήμαντα ίσως. Κι όμως είναι τα πιο σημαντικά.
Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα θέλουμε να δείξουμε πόσο ενδιαφερόμαστε και που κακά τα ψέματα το έχουμε ανάγκη και εμείς οι ίδιοι, μπορούμε να αγκαλιάσουμε το σύντροφό μας και είμαι σίγουρη πως η ανταπόκριση θα είναι άμεση και ακόμα πιο έντονη. Στο κάτω κάτω αυτό δεν σημαίνει να είσαι με κάποιον; Να μοιράζεσαι δηλαδή τα πάντα. Και κυρίως τα συναισθήματα και… τις αγκαλιές!